— Nerede tükettin ömrünü? Bir hareketin hatırası, bir tutkunun işareti, bir maceranın parıltısı, güzel ve firarî bir cinnet - geçmişinde bunların hiçbiri yok; hiçbir sayıklama senin ismini taşımıyor, seni hiçbir zaaf onurlandırmıyor. İz bırakmadan kayıp gittin; senin rüyan neydi peki? — çürümenin kitabı, cioran
— yolum hangi büyük şehre düşse, orada her gün ayaklanmaların, katliamların, aşağılık bir kasaplığın, bir dünya sonu kargaşasının başlamıyor olmasına hayran olurum (...) aslında birbirlerinden nefret etmekte ama nefretlerinin bile hakkını verememektedirler. bu vasatlık, bu güçsüzlük toplumu kurtarır, istikrarını teminat altına alır. — çürümenin kitabı, cioran
— Bir de Batılıları aptal buluruz, değil mi albayım? Onların acelesizliğini, meselenin esasını öğrenmek isteyen sabırlı durgunluğunu, aptallıkla nitelendiririz. Oysa acele etmek yüzünden, kendimizi bir kere daha ele veririz. Aptal olamayız albayım, aptal! Bütün kurtuluşumuz buna bağlı. — Tehlikeli Oyunlar, Oğuz Atay
— Bir Kızılderili olsa insan! Hemen hazır, koşan bir at üzerinde, boşlukta eğilmiş, sarsılan yer üzerinde kısa sürelerle sarsılıp dursa, üzengilerden çekse ayağını, yani üzengi diye bir şeyin varlığını unutsa ve önünde uzayıp giden araziye dümdüz biçilmiş bir kır gözüyle baksa, derken atın bir başı ve gövdesi olduğunu unutsa! — Hikâyeler, Franz Kafka
— Yalnızlıktan öldü o. Yalnızlık, soğuktan daha soğuktur. Şimdi gerçekten bazı kelimelerin onu ısıtabileceğini sanıyor musunuz? — Bir Delinin Anı Defteri, Nikolay Gogol
— Uğruna yaşadığımız bu başkaları neyi yasaklar ya da teşvik eder? Hangi başkaları için yaşarız ve neden? Başkaları için yaşamıyorsak şayet, kim ya da ne için yaşarız? Yaşamak, neden bir şey için yaşamak anlamını içersin? Hayatta -o zamanın modern hayatında- mazeret, sebep ya da temel veya onay gerektiren nedir? Uğruna yaşayacak hiçbir şey ve kimse olmadığına inanmaya başlamamız mümkün mü? Eğer mümkünse, o zaman nasıl yaşardık? — Yasak Olmayan Hazlar, Adam Phillips
— Züppe olarak nitelediğin insanların, iç sahteliklerini örtmek amacıyla giriştikleri kibarlık çabaları içindeyim sanki. — Korkuyu Beklerken, Oğuz Atay